از شيشه نبوديم     كه با سنگ بميريم

تقصير كسي نيست     كه اين گونه غريبيم

شايد كه خدا خواست   كه اين گونه بميريم...

كهنه شد هر چي كه گفتم

كهنه شد هر چي كه خوندم

هر چي كه از تو شنفتم ...

يه هواي تازه مي خوام

براي يه فصل تازه

فصلي كه بتونه از من عاشقي تازه بسازه ...

عاشقي مثل لحظه ي اول ديدار

كه به جز تو نمي بنده دل به بي رنگيه تكرار ...

من براي از تو گفتن يه زبون تازه مي خوام

واسه ستاره بودن يه اسمون ديگه مي خوام ...

اخر رودم و دريا مال من

عاشق زمزمه هاي بودنم

اخه فرقي هم بايد داشته باشه پيش تو اومدنم

با رفتنم...

عزيز موندگارم مواظب خودت باش

تا ته راه رويا مواظب خودت باش

از اين جا تا معما مواظب خودت باش

يادت باشه كه تو اين جا دلي برات مي زنه

يادت باشه كه بي تو غم تو نگاه منه

دونه دونه اشك من بدرقه ي راهته

اينو بدون قلب من هميشه همراهته

برو سفر سلامت

برو گل سپيدم

از تو هميشه گفتم

از تو به خود رسيدم

مواظب خودت باش

اون ور مرز ديدار

برو عزيز ترينم

يرو خدا نگهدار...

قرار ما از همان ابتداي علاقه پيدا بود

قرار ما به سينه سپردن دريا و ترانه تشنگي نبود

بگذار از قرائت عاشقانه ي نامه ها و روياهامان شاعر شويم

ديدار ما به همان ساعت معلوم دل نشين

تا ديگر ادمي از يك وداع ساده نگريد

تا چراغو شبو اشاره بدانند كه ديگر ملالي نيست

ديدار ما به همان ساعت معلوم دل نشين ...

حالا مي دانم كه سلام مرا به اهل هواي اسمت خواهي رساند

ديگر سفارشي نيست

تنها جان تو و جان پرندگان پر بسته اي كه دي ماه

به ايوان خانه مي ايند...

زمان نغمه سرايي فرا رسيده است

وتو اي كبوتر من كه در شكاف صخره ها و سنگها پنهان هستي

بيرون بيا و بگذار صداي شيرين تو را بشنوم

و صورت زيبايت را ببينم

زيرا اكنون ديگر زمستان به پايان رسيده است

تو را به جاي همه ي كساني كه نشناخته ام دوست مي دارم

تو را به جاي همه ي روزگاراني كه نمي  زيسته ام دوست مي دارم

براي خاطر عطر نان گرم و برفي كه اب مي شود و براي خاطر نخستين گناه

تو را به خاطر دوست داشتن دوست مي دارم

تو را به جاي همه ي كساني كه دوست نمي دارم  دوست مي دارم ...

سپيده دم كه سر بزند در اين بيشه زار خزان زده شايد دوباره گلي برويد

شبيه ان چه در بهار بود

پس به نام زندگي

هرگز مگو هرگز ...

كه اگر شاخه گلي را چيديم

وقت پر پر شدنش سوزو نوايي نكنيم

پر پروانه شكستن هنر انسان نيست

گر شكستيم ز غفلت من ومايي نكنيم

يادمان باشد

سر سجاده ي عشف جز براي دل محبوب دعايي نكنيم

يادمان باشد

كه اگر خاطرمان تنها ماند

طلب عشق ز هر بي سرو پايي نكنيم...

*بهزاد بماني*

شماره شناسنامه ي گندم چيست؟

يك تقويم بي پاييز را كسي مي داند از كجا بايد بخرم؟

هيچ كسي باور نمي كند من پسر عموي سپيدارم

باور نمي كند كه از موهايم صداي كمانچه مي ريزد

كسي مي داند گروه خون جمعه اي كه افتاده روي پل امروز

پل حالا

پل همين لحظه

Oمنفي است ...

A يا B

يا ابي...

حرفاي  زميني رو به همون بالايي گفت

وقتي كه شب مي رسه  زمين انگار مرده

تو همون لحظه كه باز دنيا خوابش برده

پاشو يه گوشه بشين پر مهربوني باش

دستاتو ببر بالا برو اسموني باش

يه دعا از ته دل با بال فرشته ها

بفرست به اسمون بالا تر پيش خدا

مگه مي شه از خودش تو رو محرومت كنه

برو باهاش حرف بزن بذار ارومت كنه

وقتي كه حس مي كني تنها موندي

همه رفتن و  فقط تويي كه جا  موندي

وقتي كه هر طرفت پر دوز و كلكه

تو همون لحظه كه باز دل داره مي تركه

باشه يادت كه توي اين همه بيزازي

اون بالا تو اسمون يه خدايي داري...