تا زماني كه اثر از سرخي در رگانم جاريست

لب خشكيده ي من نام تورا مي خواند ...

من همين مي دانم

كه تورا هيچ زمان پاك ز قلبم نكنم.

قرار شد خم نشوم

جز با توو خندهات همدم نشوم

يك سيب ديگر بچين حوايي كن

نامردم اگر دوباره ادم نشوم ...

كسي را كه دوست داري تو را دوست نمي دارد

كسي كه تو را دوست دارد تو دوستش نمي داري ...

اما كسي كه تو دوستش مي داري  واو هم تو را دوست دارد به رسم و ايين هرگز به هم نمي رسند

و اين رنج است

زندگي يعني اين ...

*علي شريعتي*

راهم را بستند ...

ستايش كردم

گفتندخرافات است ...

عاشق شدم

گفتند دروغ است ...

گريستم

گفتند بهانه ست ...

خنديدم

گفتند ديوانه ست .

دنيا را نگه داريد

مي خواهم پياده شوم ...

*علي شريعتي*

از فراموشي در اغوشت كنم

مي روم از رفتن من شاد باش

از عذاب ديدنم ازاد باش

گر چه تو تنهاتر از من مي شوي

ارزو دارم ولي عاشق شوي

ارزو دارم بفهمي درد چيست

تلخيه برخوردهاي سرد چيست...

تكه يخي بر روي سنگ قبرم بگذاريد

تا با اولين طلوع خورشيد اب شود

وبه جاي يار برايم گريه كند...

اگه گريه كني ميگن كم اورده

اگه بخندي ميگن ديوونس

اگه دل ببندي تنهات مي ذارن

اگه عاشق بشي دلتو مي شكنن

...

با اين حال

بايد دمي را خنديد

ساعتي را دل بست

لحظه اي را گريست

عمري عاشقانه زيست.

ولي هيچگاه صحبت گل باران را نفهميدم

و هيچگاه چهره ي يار را نديدم

كه در جهاني منتظرم بود ...

حال هم عابري هستم كه راه رفتن روي خزان را دوست دارم

ومن راه رفتن روي زمين را دوست دارم

كه براي من ارزش بودن را مي فهماند

و من اين بودن را با تو معنا مي كنم ...

و چه شيرين بودني كه با عشق معنا شود.

دعام هميشه پشتته      تو كنج غربت نمي ري

ابرودارتم شدم

تو ابن همه حرف و سخن

ببين چقدر دوست دارم

گريه داره احوال من

پشت سرت بد نمي گم      رو به رقيبم نمي دم

هر جور مي خواي سيام بكن

پرو تر از تو نديدم

چه قدر بگم درست مي شه

لجبازي ها حدي داره

اخر كل كلم باشه

تو روي تو كم مي ارم.

تو بگو كه من كي هستم

منو مهربون صدا كن        تا نيفتم از  سرودن       بهترين فصل كتاب صفحه هاي با تو بودن

اي غزل از تو رسيده

اي ترانه از تو جاري

مرهم عزيز و ناب همه ي زخماي كاري

پا بذار تو شب چشمام

با تو تازه مي شه حرفام

اين تويي كه مثل اينه        منوياد من مياري

توي اين چله ي سرما         تو شدي شروع فردا

توي يخ بستگيه باغ         صداي پاي بهاري

من يه سوزن بان پيرم

كه ديگه جون نمي گيرم

تو مثل خاطره هاي سوت اخرين قطاري...